துப்பாக்கி!

வாழ்க்கையில் அனுபவத்தைப் போல எதுவும் பாடம் கற்றுக் கொடுப்பதில்லை. ஆனாலும் கற்ற பாடத்தை மீண்டும் பிரயோகிக்க, இரண்டாவது சந்தர்ப்பம் ஒன்றை வாழ்க்கை வழங்குவது மிகக் குறைவு.

சில சமயங்களில் ஒருவனிடம் பெற்ற அனுபவத்திலிருந்து கற்ற பாடம், அவனுக்கு பாடம் கற்பிக்க காரணமாக இருந்துவிடுகிறது.

இப்போதும்கூட அப்படித்தான். அவனுக்குப் பாடம் கற்பிக்க வேண்டிய நேரம். நம்பிக்கைத் துரோகத்திற்காக அவனுக்கான பரிசு. பலருக்கான பாடம். ஒரே ஒரு புல்லட் - மூளையைச் சிதறடிக்க!

காலி வீதி காலை நேர பரபரப்புக்கு மாறிக் கொண்டிருந்தது. அதிகமான கூட்டம் நல்லது! அதற்காகவே இந்த நேரம் தெரிந்தெடுக்கப்பட்டிருந்தது. அவன் சரியாக எட்டு மணிக்கு அதோ எதிரில் தெரியும் அந்த பஸ்தரிப்புக்கு வருவான்.

அருகில் சென்று.. திறந்த நிலையில் மாட்டிக் கொண்டிருக்கும் என் அலுவலகப் பையிலிருந்து எழுபது எம். எம். பிஸ்டலை கணநேரத்தில் உருவி காரியத்தை முடித்து உடனேயே ஜனத்திரளில் கலந்துவிடுவது...

நேரம் 7 : 42 

ஐந்து நிமிடம் முன்னதாக வீதியைக் கடப்பதுதான் சரியாயாக இருக்கும்...

சுற்றிலும் பார்த்தேன். யாரும் யாரையும் கவனிக்கும் நிலையில் இல்லை என்னையும்! இருந்தாலும் சற்றே பதட்டமாக இருந்தது.

பக்கத்திலிருந்த பெட்டிக்கடையில் ஒரு கோக். மெதுவாக உறிஞ்சிக் கொண்டே நோட்டமிட்டேன்.

மனதிற்குள் ஓர் எச்சரிக்கை மணி ஒலிக்க.. 'என்ன இது?... எதிர்பாராத சிக்கல்? 'இந்த இடத்தில் போலீசை எதிர்பார்க்கவில்லை. இரண்டு பேர். ஒருவன் என்னைக் கவனிப்பதுபோலவே உற்றுப் பார்த்தான். 

'என்ன பண்றது? அசைன்மென்ட் தள்ளிப் போடுவதற்கில்லை. அந்தப் பக்கம் போய்விட்டால் போட்டுட்டு.. எப்படியும் எஸ் ஆகிவிடலாம்...' 

மெதுவாக நகர்ந்தேன். பத்தடி சென்றிருப்பேன். "மல்லி (தம்பி)..!" 

என்னைத்தான்!

வேகத்தை அதிகப்படுத்தி.... 

"மல்லி..!" குரல் உரத்து, கூடவே   தொடர....

கிட்டத்தட்ட ஓடி....

'ரோட்டைக் கிராஸ் பண்ணனும்..!' குறுக்கே பாய்ந்தேன். 

கிறீச்சிட்டு நின்ற அந்த ப்றயஸின் பார்னெட்டை பரவி முத்தமிட்டதில் என் தோள்பையிலிருந்து தெறித்து விழுந்தது பிஸ்டல்...

"சடக்! சடக்!" 

மிகப்பரிச்சயமான அந்த ஒலி..

அதை இனங்காணத் தெரியாவிட்டால் நான் இலங்கை சனநாயக சோஷலிசக் குடியரசின் வடபகுதிப் பிரஜை என்பதை நானே நம்பமாட்டேன். 

அது..ஒரு ஏ.கே. 47 துப்பாக்கி சுடுவதற்குத் தயார் செய்யப்படும் பிரத்தியேகமான அந்த சத்தம்!

அனிச்சையாக என்கைகள் தோள் வரை உயர... மெதுவாகத் திரும்பினேன்.

குறிபார்க்கும் போலீஸ் துப்பாக்கிகள்....

அதிர்ச்சியான முகத்தோடு சனங்கள்....

கூடவே.. அந்தப் பெட்டிக்கடைக்காரனும்....

நான் ஒரு பாடம் கற்றுக் கொண்டேன்...

அது...

பெட்டிக்கடையோ... பெரிய கடையோ...

சோடா குடித்தால், மறக்காமல் காசு கொடுத்துவிட வேண்டும்!