அப்பா!

'அந்தாளோட தொல்லை தாங்கலடா' - அப்பா குறித்து அன்பாக நண்பர்களிடம் அடிக்கடி கூறியதுண்டு! இப்படிச் சொல்லாத பையன்கள் இருக்கிறார்களா?

அப்பரின் தொல்லை தாங்கமுடியவில்லை என்ற மகன்களின் புலம்பலும், என் பேச்சை மதிக்கிறானில்லை என்ற அப்பாக்களின் ஆதங்கங்களும் கலந்த புகார்கள் அம்மாக்களின் பார்வைக்கு வருவதை பல வீடுகளில் பார்க்கலாம்!

சின்னவயதில் அப்பாவின் நெஞ்சில் தூங்கி, அப்பா தூக்கிக்கொண்டு நடந்து செல்கையில் தோளில் முகம்புதைத்து வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டே வந்த நாட்கள் நினைவுகளின் இடுக்குகளில் எங்கோ ஒளிந்திருந்து எப்போதாவது எட்டிப்பார்க்கும்!

அப்பாக்களின் அட்வைஸ்களை சிறுவயது முதல் கேட்டுக் கொண்டிருந்ததாலோ என்னவோ அப்பா எதையும் சரியாகப் புரிந்துகொள்வதில்லை, எனக்கே அதிகம் தெரியும் எனக்காட்டிக்கொள்ள சந்தர்ப்பத்தை எதிர்பார்க்கிறோமா? சிறுவயதில் எதிர்த்துப் பேச முடியாததால்தான் பின்னர் அப்பா எது சொன்னாலும் எதிர்க்கவேண்டும், கேட்கக் கூடாது என்ற மனோபாவம் வந்து விடுகிறதா?

அப்பாக்களுக்கும் பையன்களுக்குமான இடைவெளி எப்போது ஆரம்பமாகிறது?

சின்னவயதில் அப்பாவின் அட்வைஸ்களை உண்மையாகவே கேட்டு நடந்து...கொஞ்சம் வளர்ந்தபின் விரும்பாமலே வேறு வழியின்றி அப்பா சொன்னதற்கெல்லாம் தலையாட்டி......அதன்பின் அம்மாவிடம் முணுமுணுத்து சிறு எதிர்ப்பைக்காட்டி........பின்னர் அப்பா எதிரில் பேசும்போதே மனதுக்குள் திட்டி.............பின்னர் வெளிப்படையாக நண்பர்களிடம் சொல்லித் திட்டி................கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இடைவெளியை அதிகமாக்கி கொள்கிறோமா?

ஒருகட்டத்தில் நேரடியாகவே எதிர்ப்பைக் காட்டும்போது புரிந்துணர்வுள்ள புத்திசாலி அப்பாக்கள் அமைதியாகி விடுகிறார்கள்! பிடிவாத குணமுள்ள அசட்டு அப்பாக்கள் இந்த திடீர் மாற்றத்தை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாமல் அம்மாவிடம் தமது ஆற்றாமையைக் கொட்டுகிறார்கள்!

அப்படி அப்பாக்கள் அமைதியாக ஒதுங்கியிருந்தாலும் விடாது, கிடைக்கும் சந்தர்ப்பங்களில் கிண்டல் செய்து அதுவும் கடந்துபோக, பேச்சுவார்த்தை கூட தேவைகளின் அடிப்படையில் என்றாகி, மௌனம் என்ற சுவர் இருவரையும் பிரித்துவிடுகிறது!

பொதுவாக நான் வீட்டில் பேசுவதேயில்லை. புத்தகங்களிலும், பின்னர் கணணியிலும் கலந்து, மனம் விட்டுப் பேசுவதென்பது நண்பர்களுடன் மட்டுமே என்றானபின், என்றாவது ஆரம்பிக்கும் எங்கள் இருவருக்கிடையான உரையாடலின் ஐந்தாவது வாக்கியத்தில் நான் பொறுமையை இழந்துவிடுகிறேன் என்பதை வெட்கத்தைவிட்டு ஒப்புக் கொள்கிறேன். இருந்தாலும் ஏன் இப்படி என்று தெரியவில்லை. அதென்னவோ அப்படியாகி விடுகிறது!

அநேகமாக சின்ன சின்ன விஷயங்களுக்கும் சொல்லும் அறிவுரைகள், எச்சரிக்கைகள், பக்குவங்கள் எரிச்சலைக் கிளப்புவதை அவர்களே உணர்ந்தாலும், 'எனக்குத் தெரியும்'என்ற ஒருசொல்லில் தடுத்து நிறுத்தினாலும் இதையே தொடர்கிறார்கள். அவர்கள் பார்வையில் பிள்ளைகள் என்றும் குழந்தைகள்தானோ!

'இந்தவயதில் ஏன் இப்பிடி கோபம், டென்ஷன் உனக்கு?' - டீன் ஏஜின் இறுதிகளில் எதற்கும் டென்ஷனாகாத, கோபப்பட்டு கத்தாத அப்பா அடிக்கடி கேட்கும் கேள்வி இது - இப்போதும் அடிக்கடி நினைவில் தோன்றும்!அவரைப்போல எதையும் கூலாக, டேக் இட் ஈஸியாக எடுக்க முடிவதில்லை! சில சமயங்களில் அப்பாவின் வாழ்க்கையில் மிகப்பெரிய டேக் இட் ஈஸி நான்தானோ என்றுகூடத் தோன்றும்!

நம்மில் எத்தனைபேர் அப்பாவுக்கு பிடித்தவை, அப்பாவின் ரசனைகள் பற்றி தெரிந்திருக்கிறோம்? வாசிப்புப் பழக்கத்தைக் கற்றுக்கொடுத்தார். அவருக்கும் கமல்தான் பிடிக்குமென்று சிறுவயதில் கேட்டஞாபகம்! ஓரிரவு வெகுநேரம் விழித்திருந்து டீ.வி யில் ரஹ்மானின் இசைநிகழ்ச்சி பார்த்தபோது கூடவே அப்பாவும்! அப்பாவுக்கும் ரஹ்மான் இசை அவ்வளவு பிடிக்குமா? - இதுவரை அவரிடம் கேட்டதில்லை!

எதிர்த்துப் பேசாத வயதில் என்சார்பில், எனக்கு நன்மை செய்யும் என்று நினைத்து அவர் எடுத்த முடிவுகள், மறுக்கப்பட்ட என் விருப்பங்கள், ஆசைகள் காரணமான கோபங்கள், ஆறாத வடுக்கள் அவ்வப்போது பேச்சாகவோ, உதாசீனமாகவோ வெளிப்படுகிறதா?

அப்பாக்களைப் புரிந்துகொள்ள, அவர்களிடம் கற்றுக் கொள்ள ஏராளம் இருக்கிறது! அது எப்படி வாழவேண்டும் என்று மட்டும் இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை! சில சமயங்களில் எப்படி வாழக்கூடாது என்பதாகக் கூட இருக்கலாம்!

கவுதம் மேனனின் 'வாரணம் ஆயிரம்' ஐடியல் அப்பாக்கள் நிஜ வாழ்வில் மிக அரிது! எந்த குறைபாடுகளும் இல்லாத, முழுக்க பாசிட்டிவ் குணங்கள் கொண்ட தமிழ்சினிமாவின் 'ஹீரோ' அப்பா சினிமாவில் மட்டுமே சாத்தியம்! நிஜத்தில் பிடிவாதம், முன்கோபம், அப்பாவித்தனம், அசட்டுத்தனம் கொண்ட சாதாரண மனிதர்களே! ஆனால் அவர்களுக்குள்ளும் ஏதோ ஒரு விஷயத்தில், குணத்தில் ஒரு ஹீரோ இருப்பார்!

இப்போதும் எனக்கு அப்பாவைப் பிடிக்கும் என்பது அப்பாவுக்கு தெரிந்திருக்குமா?  

டிஸ்கி: சமீபத்தில் பார்த்த ஒரு படத்தின் பாதிப்பில் அப்பா பற்றி மனதில் தோன்றியதை எழுதினேன்! படம் விரைவில்!