மூக்குப்பேணி

மூக்குப்பேணி பார்த்திருக்கிறீர்களா? கேள்விப்பட்டாவது?

நம்முடைய தொலைந்து போன அடையாளச்சின்னங்கள் வரிசையில் அதுவும் சேர்ந்திருக்கலாம்!
சேர்ந்து விட்டது என்றே நினைக்கிறேன்.

சின்ன வயதில், எனது பாட்டி வீட்டில் இருந்தது.

இருபது வருடங்களுக்குமுன் யாழ்ப்பாணத்தில் அநேகமாக எல்லாப் பாட்டிகளும் வைத்திருந்திருப்பார்கள் என்றே நினைக்கிறேன்.

நாம் வீட்டில் உபயோகப் படுத்தும் சில்வர் கிளாசை (இப்போ அதுவும் போயிற்றா?) விட அளவில் பெரியதாக, பித்தளையில் செய்யப்பட்டிருக்கும். வாய்ப்பகுதியில் மூக்கு போல் நீண்டிருக்கும், சிந்தாமல் ஊற்றுவதற்கு வசதியாக.

                                   இப்படித்தான் இருந்திருக்க வேண்டும்?

அண்ணாந்து குடிப்பதற்காகத்தான் அப்படி உருவாக்கி பயன்படுத்தினார்களோ?

என்னமோ எனக்கு அதில் தேநீர் குடிப்பதில் அலாதிப் பிரியம். ஏதோ வித்தியாசமாக, சுவை அதிகமாக இருப்பது போன்ற ஒரு உணர்வு!

கனமாக இருப்பதாலோ என்னவோ, வெளியே அவ்வளவாக சூடும் தெரியாது.

சொந்த ஊரை விட்டு வந்தபின் எங்கும் கண்டதில்லை.
பாட்டி வைத்திருந்தது? அதை எடுத்து வரவில்லையா? மறந்துவிட்டார்களா? இல்லை அதன் பிறகு பாவித்ததில்லையா?

நானும் யாரிடமும் கேட்கவில்லை.

இப்போ யாரிடமாவது இருக்கிறதா?

யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து பழமை வாய்ந்த பித்தளைச் சாடிகள், விளக்குகள், சிலைகள் எல்லாம் பெரும் விலை கொடுத்து, வாங்கி வெளிநாடுகளுக்கு எடுத்துச் செல்லப் படுவதாகக் கூறுகிறார்கள்.

ஒரு வேளை இனி மூக்குப்பேணியையும் நாம் அங்கேதான் பார்க்க முடியுமா?

நீங்க பார்த்தா சொல்லுங்க!