Windstruck

ஒரு துணிச்சலான, அதிரடியான பெண் போலீசுக்கும் (ஜின்), ஒரு அப்பாவி இளைஞனான ஆசிரியருக்கும் (வூ) இடையிலான அழகான காதல் கதை.

அழகான என்றால் சும்மா இல்லை. கொள்ளை அழகு. ஒவ்வொரு காட்சிகளும் அந்தப் பெண்ணும்.

திருடன் என்று துரத்துவதாக நினைத்து, ஏற்கெனவே திருடனைத் துரத்திக் கொண்டிருந்த 'வூ' வைப் பிடித்து, கைது செய்து, காவல் நிலையத்துக்கு கொண்டுசெல்லும் காட்சியில் இருவரும் அறிமுகமாகிறார்கள். அவர்களுக்குள்ளும், எங்களுக்கும்.

அந்த இரண்டு முக்கிய பாத்திரங்களைக் கொண்டே ஒரு அழகான, எளிமையான, நேர்த்தியான....இன்னும் என்ன சொல்றது.

'தன்னைத் தவறுதலாகக் கைது செய்ததற்கு ஒரு 'sorry ' கூடச் சொல்லவில்லை' என 'வூ' கேட்க 'எனக்கு அப்படிக் கேட்டு பழக்கமில்லை, வேண்டுமானால் உன் பேரை 'sorry' ன்னு மாற்றிக்கொள் நான் கூப்பிடுகிறேன்' என்கிறாள்.

அந்தப் பெண்ணின் இயல்பான நடிப்பு, குறும்புத்தனமான முகபாவனைகள், தவறான ஆளைப் பிடித்து விட்டோம் ன்னு தெரிந்தும், சக போலீசுக்கு புரிந்த பின்னரும் தொடர்ந்து செய்யும் 'பில்ட் அப்'. 

வகுப்பறைக் காட்சி, காலையில் எழுந்து 'வூ' சொறிந்து கொள்ளும் காட்சி.

மருத்துவமனையில் 'வூ' சிகிச்சையில் இருக்கையில் 'ஜின்' னின் தவிப்பு. சோகம்.

சக போலீஸ் கதா பாத்திரங்களின் நடிப்பு. 

குளிர்மையான ஒளிப்பதிவு.

பெண்கள் மட்டும் படிக்கும் 'வூ' வின் வகுப்பறைக்குள், கையில் சாப்பாட்டுடன் நுழையும் ஜின், 'இது உங்களில் யாருடையது?' எனக் கேட்க, எல்லோரும் இல்லை என, ' அப்படியானால் இது 'வூ' வுடையது' என்றவுடன் வகுப்பில் ஆரவாரம்.

'வூ' வைத் தன் காதலன் என மாணவிகளிடம் சொல்கிறாள். சங்கோஜப் படும் 'வூ' அவளை ஒருவாறு வெளியேற்ற, போகிற போக்கில் சும்மா ' We slept together ' என்று அடித்து  விட, மீண்டும் வகுப்பில் ஆரவாரம்.


('வூ' விற்கு விலங்கிட்ட பின் சாவியைத் தொலைத்து விட்டதால் திறக்க முடியாமல் இப்படித்தான் ஒன்றாகத் தூங்கினார்கள்.)

படம் பார்த்து இரண்டு நாட்களானாலும் திரும்பத் திரும்ப காட்சிகள் நினைவுக்கு வரும். நல்லபடம் னா அப்படி வரணும், இருந்தாலும் இந்த சிம்பிளான கதை அப்படி பாதிக்கிறது என்றால் அது இயக்குனரின் திறமையும், நடிகர்களும் தான்.

இயக்கம் - Kwak  Jae -Yong 

மொழி - Korean

நாடு  - South Korea